Happy Newyear

Vanuit een nog steeds warm Zuid Afrika wens ik iedereen een Happy New Year! Hopelijk heeft iedereen een goede en gezellige jaarwisseling gehad! De week tussen kerst en oud & nieuw hebben we doorgebracht in het veld. Zoals ik in m’n vorige waar-ben-jij-nu-tje al zei heb ik de vraag gekregen vanuit Wageningen om wat extra monsters te verzamelen, dus daar hebben we onze tijd mee vol gemaakt. De weken lijken elkaar af te wisselen qua weer, en deze week was het weer ‘regen week’. Deze keer is het zo heftig dat de bruggetjes in de valleien in het park, dus ook die naar ons huis, onder water staat wat voor een hoop water pret, maar vooral extra reistijd zorgt! We zien weer veel mooie beesten, maar de hoogtepunten zijn een familie jackals dichtbij en een jonge giraffe (zie foto’s). Halverwege de week horen we via de radio dat de maaimachine blijkbaar gemaakt is en dus weer de plotjes op is ergens in het park. We rijden even langs om polshoogte te nemen en helpen Gerrardt en zijn vrijwilligers om de hoekstenen te vinden zodat ze vlaggen kunnen plaatsen om de plots aan te geven. Na het weekend moet alles gemaaid zijn en kunnen wij dus weer aan de slag met poep tellen! We maken lange dagen, maar aan het eind van de week vinken we alles af dat op de planning stond. Vanwege dit heugelijke feit plus als aflsluiting van het jaar, trakteren we Irene en ik onszelf op een lekkere lunch in Vaalwater. Bij de ‘Sports bar’ heb je voor vijf euro een lekkere lunch, dat varieert van Fish & Chips tot grote dikke vette steaks, inclusief twee drankjes! Het volleybal toernooi vorige week beviel goed en directeur Shaun heeft een nieuw potje gepland op vrijdagmiddag. Uiteindelijk regent het en zijn we maar met z’n drieën en besluiten we het dus maar uit te stellen tot het weekend. En dan breekt de zaterdag aan, de dag van het nieuwjaarsfeest waar iedereen zo naar uit kijkt. Bij Main Gate, aan de rand van het park, heb je naast het kamp van de vrijwilligers ook een stuk of vijf vrijstaande huizen waar het de mensen van het management, inclusief Shaun, André, Gerrardt (begeleider van de vrijwilligers) en ook Lee, hoofd security. Het feest zal plaats vinden bij Lee thuis, maar het is een ‘bring in braai’, dus van iedereen wordt verwacht zelf vlees en drank mee te nemen, prima! Het feest zou rond twee uur ’s middags al beginnen, maar wanneer wij rond vijf uur het terrein op rijden is het eigenlijk nog rustig. We ontmoeten de gezellige ouders van Lee en zijn gezin, we spelen wat met de kinderen en de honden en genieten van het zonnetje. Sinds die ochtend is het weer wonder boven wonder weer omgeslagen waardoor we in een korte broek en toppie oud & nieuw kunnen vieren! Langzaam druppelen de andere gasten binnen en de sfeer is erg ontspannen en gezellig. Ondanks dat het gezelschap erg gevarieerd is (personeel van kantoor en van de security afdeling, rangers, eigenaar van privé lodges, een wildlife manager van Shambala (het buurpark waar we olifant gereden hebben), plus al hun families), kletst iedereen met elkaar en wordt er vooral veel interesse getoond in ons onderzoek. Binnen no time is het ijs gebroken, hebben we er 30 nieuwe vrienden bij en gaat iedereen de dansvloer op. Genietend neem ik alles in me op: oudejaarsavond 2011 is 30 graden, al vierende met zo’n 30 nieuw vrienden en met op de achtergrond grazende gnoes en zebras. Om twaalf uur is het tijd om iedereen gelukkig nieuwjaar te wensen en dat gaat op zijn Afrikaans: een hoop geknuffel en gezoen. We passen ons gewoon aan, geen probleem! Wat uurtjes later eindigen we met een klein gezelschap. DJ Lee heeft ondertussen aardig wat borrels op en krijgt de muziek niet meer aan de praat. Ranger Jonathan, die in de lodge naast die van ons verblijft (alsnog zo’n 2 km verderop, maar toch..) heeft DE oplossing: hij rijdt zijn auto de tuin in, gooit alle deuren open en zet zijn keihard één van de fantastische albums van U2 aan! Rond vier uur beseft hij dat hij nog twee uur heeft voordat hij zijn gasten in de lodge wakker moet maken om op pad te gaan. Maar dan blijkt dat de muziek opnieuw is opgehouden en deze keer is Lee niet de schuldigen, maar de auto, want de accu is leeg! Haha, geweldig! Dus vervolgens kon Lee zijn auto gaan halen, die gelukkig heeeel dichtbij stond, om de boel weer aan de praat te krijgen. Wij besluiten ook maar richting vrijwilligers kamp te gaan waar we weer een nachtje zullen doorbrengen. Wat een ontzettend goed begin van het nieuwe jaar, het was een fantastisch feest!
Na een zeer korte en zeer slechte nacht (er zat een kikker in m’n bed) hebben we heel wat koffie en thee nodig om wakker te worden. Ik besef me plots dat Shaun ons de avond ervoor heeft uitgenodigd om te komen lunchen bij hem thuis. Hij was toen echter al in zo’n staat dat we niet meer weten of dit serieus was of niet, maar besluiten toch maar die kant op te gaan. Een zeer vrolijke Shaun staat ons al op te wachten. Onze begeleider Jonathan is ook uitgenodigd en Shaun zijn schoonouders zijn er ook. Een bijzonder gezelschap want deze mensen zijn gepensioneerde biologen en hebben meer kennis dan dat ik ooit in m’n leven zal hebben, fantastisch! We genieten een middag van een vriendelijk gezelschap, een mooie tuin en heerlijk eten en zijn daarna weer aardig terug op aarde. Na een goede nacht slapen beginnen we weer aan een nieuwe week, waarin mijn favoriete onderdeel weer centraal staat: poep tellen. De temperaturen zijn uiteraard weer tropisch warm, dus dat beloofd wat. We zijn echter op de helft, omdat we eerder al wat plots gehad hebben, dus het is even doorbijten. Over anderhalve week zal dit klusje geklaard zijn en zullen we ons gaan focussen op de voorbereidingen voor de terugreis. Maar gelukkig is het zover nog niet!
Liefs Anouk