Afrikaanse kerst

De week in aanloop naar de kerst vloog voorbij ondanks dat we nog steeds in afwachting waren van de kapotte maaimachine. Zo zijn we een dag met Jonathan, Research Manager en onze begeleider binnen Welgevonden, op pad geweest om wat nieuwe wegen in het park te verkennen. Het park is onlangs uitgebreid met oa een nieuw stuk in zuiden. Binnen deze gebieden worden momenteel nieuwe wegen aangelegd, die echter nog niet op de kaart aangegeven zijn. Aangezien Jonathan een fancy apparaatje heeft waarmee hij dat heel makkelijk voor elkaar kan krijgen en wij graag weer een interactief dagje wilde, regelden we dat we een dagje mee mochten om te ‘mappen’. Het is altijd bijzonder om met Jonathan in het veld te zijn. Deze man brengt een bepaalde rust en passie voor de natuur met zich mee, dat simpelweg niet te beschrijven is. Zo heeft hij de afgelopen 8 jaar onderzoek gedaan naar de pangolin, een zeldzaam nachtdier dat lijkt op een kruising tussen een miereneter en een gordeldier. Elke nacht liep hij met z’n rugzakje en lamp, maar zonder enige bescherming, door het veld om de dieren te volgen, terwijl de roofdieren om hen heen liepen. In deze acht jaar, in al die nachten, is hij nooit aangevallen of heeft hij zich nooit bedreigd gevoeld. Hij werd echter regelmatig vergezeld door oa luipaarden, die de pangolin graag als maal nuttigen, en zeer gevaarlijk zijn voor de mens, maar Jonathan op zijn nachtelijke tripjes vergezelden, maar verder met rust lieten. Doe dat maar eens na. Irene en ik zijn er dan ook van overtuigd de dieren zijn rustige persoonlijkheid gevoedl hebben en hem daardoor wederzijds gerespecteerd hebben in hun leefomgeving. Erg bijzonder! Verder weet hij ontzettend veel over de Afrikaanse flora. Vanuit achterin het ‘bakkie’ moesten we dan ook vaak even gniffelen als we weer een olifant of zeldzame gemsbok voorbij sjeesden, maar bij de eerste en beste bijzondere grassoort of struik de auto uit ‘moesten’ om te kijken wat het was. Heerlijk! Op een andere dag nemen we de volunteers mee naar ‘De Dam’, een plek tien minuten van Welgevonden vandaan waar zij regelmatig even gaan zwemmen, maar waar Irene en ik nog niet eerder geweest waren. Aangezien het de hele week weer bloedheet is geweest was het een welkome afkoeling. Het is een prachtige plek, inclusief waterval en niet heel onbelangrijk: koel, diep water! De bavianen horen we boven ons op de rotsen naar elkaar roepen, terwijl wij meters daaronder in het water plonzen.
De rest van de week bestaat uit werken in het veld, touren in het park, een gezellige avond met Kobus waarbij we wem weer wat beter leren kennen, weer afscheid nemen van één van de volunteers, even skypen met het thuisfront in Vaalwater, freubelen aan onze maïsplanten, etc. We proberen ook op wat andere tijden, zoals 17h ’s middags, het veld in te gaan, aangezien veel dieren op dat moment actief worden. Tijdens deze tours zien we weer nieuwe plekken en dieren en blijft het dus genieten. We hebben dagelijkse ontmoetingen met onze favoriete giraffe, Teun genaamd, die vaak echt even gaat staan voor de foto. We zien cheetahs een paar dagen op rij, genieten van een bijzondere water varaan die voor ons de brug overschiet, zien jagende jackals en kunnen eindelijk een foto maken van de klipdassen in Leopard Kloof. De enige die nog steeds ontbreekt aan de ondertussen fantastische lijst is het luipaard. Regelmatig horen we op de radio dat er weer eentje gespot is, en we weten ook op welke plekken ze veel voorkomen, maar daar is alles dan ook mee gezegd. Maar goed,de aanhouder wint! Misschien moeten we maar een nachtje met Jonathan op pad!
Ook hadden we weer een ontmoeting met mijn persoonlijke favoriet: olifanten bull Samson. Onderweg naar huis, in één van de mooie valleien, rijden we op hem in terwijl hij onze kant op loopt. We herkennen hem vrij snel en weten dus met wie we te maken hebben, maar moeten toch voorzichtig blijven. Meneer loopt lekker in het midden van de weg, plundert hier en daar een struikje of boom en stuift zichzelf onder met zand. We zijn ondertussen aardig bekend met de lichaamstaal van de dieren, en als hij dus zijn pas versnelt en al schuddend met z’n kop recht op ons af komt, rijd ik snel de auto achteruit de berm in om te keren, zodat we makkelijk weg kunnen mocht het echt uit de hand lopen. Wanneer we gekeerd zijn en ik hem vanuit m’n achteruitkijkspiegel nog eens goed observeer, krijgen we het idee dat hij gewoon erg vrolijk en lollig aan het doen is; hij gooit nog wat zand over hem heen, loopt te klooien met z’n slurf en lijkt totaal niet met ons bezig te zijn. Een half uur lang loopt hij achter ons aan, lijkt niet bezig te zijn met ons en schiet Irene dus maar lekker raak met de camera. Dan draait hij van de weg af de heuvels in en kan ik de auto weer draaien om terug de vallei in te rijden naar huis. We horen thuis van Kobus dat hij een groep toeristen eerder die dag ook al verrast had. Ze zaten aan de rand van het water in dezelfde vallei lekker te lunchen toen Samson vanuit het niets aan kwam zetten. Ook zij waren niet helemaal zeker van zijn bedoelingen, maar toen hij vlabij was nam hij een plons in het water en besteedde opnieuw totaal geen aandacht aan de mensen om hem heen. Het is me er eentje!
Vrijdag , de laatste werkdag voor kerst, werd gevierd met een Braai voor het personeel EN, nog veel beter, een potje volleybal! En goed nieuws: wij waren ook uitgenodigd! Rond lunchtijd worden we verwacht en als een jonge hond mag ik weer even doen wat ik zo graag doe: volleyballen (jaja, met mate natuurlijk)! We hebben een heerlijke middag, waarbij er vooral een hoop lol gemaakt wordt en we er echt helemaal bij horen. Ik speel onder andere samen met de Zweedse Adam een potje tegen, Shaun, de CEO van Welgevonden, en zijn college dat we uiteindelijk dik winnen. We hebben een fantastische middag en beseffen opnieuw wat een bijzondere mensen we momenteel om ons heen hebben en wat een prachtige ervaring dit allemaal is! En dan breekt het kerstweekend aan, waar we ergens heel erg naar uit hebben gekeken, maar waarvan we aan de andere kant ook niet goed weten wat we er mee aan moeten. Met temperaturen van rond de 40 graden lijken de kerstboom op kantoor en de kerstliedjes in de Spar totaal niet op hen plaats. Verder zijn Irene ik gewend om de kerst met familie door te brengen, dus dat gemis is er deels ook. Toch doen we een poging om er een echte Afrikaanse kerst van te maken, wat dat dan ook mag zijn! We kopen in Vaalwater twee mooie kerstslingers voor in ons bakkie en stellen een menu samen met de vrijwilligers. Kerstavond brengen we bij hen door. Het idee was om een braai te organiseren in hun kamp, maar aangezien het voor het eerst sinds een week weer eens regent is dit geen optie. We hebben alsnog een erg gezellig avond, inclusief kerstkoekjes in de vorm van de big five, en het heerlijke toetje dat Irene en ik die dag thuis hebben gemaakt. We blijven op tot in de vroege uurtjes op, en we blijven slapen in één van de tenten in het kamp die toch leeg staat. Op eerste kerstdag eten we weer bij de vrijwilligers, deze keer wel een braai. Er wordt impala, eland en kudu genuttigd, maar ondanks dat de verleiding groot is houd ik het bij m’n vegaburgers. Iedereen is echter nog op van de avond ervoor, als je nagaat dat we normaal voor negen uur in bed liggen, hakte deze avond er lekker in, en we rijden halverwege de avond terug naar huis. Tweede kerstdag brengen we lekker thuis door: we slapen uit, kijken films en maken voor onszelf een lekkere kerstmaaltijd. En dat was kerst 2012, eentje om letterlijk nooit te vergeten.
Ondertussen zijn we al op tweederde van ons verblijf, wat betekent dat we over een maand weer op Schiphol zullen staan. Uiteraard proberen we er niet al te veel mee bezig te zijn, maar het spookt toch regelmatig door je hoofd. Bij alle mooie dingen die we meemaken is het ergens jammer dat we het niet kunnen delen met iedereen thuis. Maar gelukkig is het nog geen eind januari en hebben we nog een drukke maand voor de boeg! We hebben ondertussen vernomen dat de maai machine weer gemaakt is, dus deze week is het weer lange dagen het veld in. Daarnaast heb ik de vraag vanuit Wageningen gekregen om wat extra samples te verzamelen, dus dat betekent ook weer wat extra dagen werk! Op oudejaarsavond zijn we uitgenodigd op een personeelsfeest dat een gezellige boel schijnt te worden, dus daar kijken we erg naar uit! Bij deze wens ik iedereen dus alvast een hele fijne jaarwisseling en al het beste voor het nieuwe jaar. Tot volgend jaar! Liefs Anouk