Zwemmen in een zee vol haaien…

En nee, deze titel slaat gelukkig niet op mijn eerste duik in the deep blue sea die nog steeds op de planning staat, maar op de ‘voetbal-kijk-avonden’ van de afgelopen week. Vol goede moed vertrokken Daphne (stagiaire kantoor), Renée (trainster bij de dolfijnen) en ik helemaal opgedoft in oranje richting centrum om NL-Denemarken te aanschouwen. We ploften neer op het terras waar we het meeste oranje zagen. Later bleek dat al het oranje gedragen werd door het personeel van de bar.. En nee.. niet omdat ze Nederland wilde steunen, maar omdat ze het gewoon een mooie kleur vonden. Ook goed. Er zat gelukkig nog een ander Nederlands stel, en ook Jose en Merche sloten bij ons aan, die uiteraard ook verzien werden van rood-wit-blauwe-vlaggetjes op de wangen. Nou ja, de afloop is bekend, maar we hadden ons best gedaan! De twee Denen die de hele oranje invasie eerst angstig hadden gadegeslagen kregen opeens wel heeel veel praatjes :-s Gelukkig hadden we een excuus om snel te vertrekken, want we waren uitgenodigd op een verjaardagsfeestje van een collega uit Loro Parque. En daar konden we het voetballeed al snel vergeten, aangezien we terecht kwamen in een decor weggekaapt uit de flower power tijd. In een prachtig landhuis tussen de bananenplanten werden we hartelijk verwelkomd door de Duitse Sabine en genoten we van het heerlijke eten (onze bijdrage: oa zelfgemaakte boterkoek) en de prachtige sfeervolle tuin met live muziek inclusief eenogige violist. Het schouwspel is niet met woorden te beschrijven, je had erbij moeten zijn!
Woensdag nieuwe kansen wat betreft de voetbal. Vol goede moed gingen we met z’n drieën weer richting centrum. Deze keer werden we vergezeld door drie Duitse diergeneeskunde stagiaires uit Loro Parque waar ik het goed mee kan vinden. Inderdaad.. Duits ja.. maar aangezien ze niets om voetbal gaven durfde we die drie wel aan. Helaas veranderde dat toen we het terras op liepen. De bediening (nog steeds in oranje) was erg blij om ons weer te zien, maar helaas werden wij wat minder blij van de aanblik van het terras.. Eén grote witte zee van Duitsers… Maar, wij hadden alle vertrouwen in een dikke overwinning van ons kikkerlandje, dus laat maar komen! Na een 2-0 achterstand zakte onze positieve instelling helaas tot een historisch dieptepunt en toen de scheids de wedstrijd affloot wisten we niet hoe snel we nog een liter sangria moesten bestellen. Gelukkig zit je in zo’n andere wereld, dat het we het verlies snel konden parkeren en het gevoel van een gezellige avond met leuke mensen overheersten.
Op het werk groeien de papagaaitjes als kool. De oudste zijn nu ruim 1,5 maand uit en beginnen al mooie kleuren te vertonen. Ook het appartement is ondertussen helemaal vertrouwd voor me en ik geniet er nog iedere dag van. Verder heb ik elke dag naast het werk wel iets te doen en verveel ik me dus nog helemaal niet! Volgende week ga ik samen met één van Duitse stagiaires beginnen met Spaanse lessen. Ondanks dat m’n woordenschat nog elke dag groeit en ik me goed (genoeg) verstaanbaar kan maken is zinsopbouw toch een ander verhaal. Hopelijk zullen deze lessen daar hun steentje aan bijdragen. En verder kijk uit naar de stroom van bezoek die er aan gaat komen! Over twee weken bijt mama de spits af!

Sterkte allemaal zondag, wij zullen weer in oranje de wedstrijd volgen, deze keer wel gewoon thuis zonder enge Portugezen om ons heen!

Liefs Anouk