Walking with Giants
Door: Anouk
Blijf op de hoogte en volg Anouk
29 November 2011 | Zuid-Afrika, Vaalwater
Hoi allemaal!
Na 6 dagen lang en hard werken in het veld, inclusief koude ochtenden met mist en regen, besluiten we het hele weekend lekker vrij te nemen om bij te komen, dat hebben we even verdiend! Op zaterdag willen we nog dichter bij de natuur te komen, en hoe kan je dat beter doen dan een tocht te maken op een Afrikaanse olifant. ‘Shambala Game Reserve’, één van de buurparken van Welgevonden organiseert deze tochten. De kudde olifanten die gebruikt wordt voor deze tour is op jonge leeftijd gered in Zimbabwe nadat hun familie was afgeslacht door stropers. Ze zijn jaren getraind om te wennen aan mensen en leven nu dus in Shambala. Per dag worden ze maximaal voor één tocht ingezet en mogen de rest van de dag in het park rondstruinen, baden in modderpoelen en bomen omduwen, kortom de dingen doen die olifanten nou eenmaal graag doen!
De drie vrijwilligers waar we het erg leuk mee kunnen vinden gingen ook mee, en we waren blij verrast om te horen dat er geen andere toeristen hadden ingetekend voor de tour. We waren dus maar met z’n vijven en zouden allemaal een eigen olifant krijgen! Om zes uur ’s ochtends werden we vanaf de gate van Shambala door een ranger naar een groot platform in het park gebracht. De vijf olifanten waarop we reden, twee mannetjes en drie vrouwtjes, waren allemaal volwassen dieren, maar hun jongen die bij de kudde horen lopen ook gewoon mee. De jongste fant was net geen drie maanden oud en toen die de berg over kwam rennen richting platform smolten we allemaal. Eén voor één kwamen de olifanten langs het platform lopen zodat wij op konden stoppen. Mijn olifant heette Anna en werd bereden door Ranger William. Anna was een volwassen, zeer vriendelijke olifant die ook twee jongen om haar heen had lopen. Anna had alleen één ‘vervelend’ trekje en dat was dat ze nogal graag at. Regelmatig liepen we dus vanuit het rijtje olifanten omdat mevrouw even een heuveltje op moest om wat boomtakken mee te sleuren voor onderweg. Haar twee jongen volgden vrolijk, die dan vervolgens bleven eten bij de boom, waarop moeder Anna dan weer netjes wachtte! Gelukkig hadden we ook een ranger op de grond die haar af en toe even een porretje in de goede richting gaf. Anna was de één na laatste olifant in de rij wat betekende dat ik bijna iedereen voor me had en daar dus van mocht genieten. Voor de kleine Sambuck, dat ‘little chief’ betekent, was fantastisch: Hij sjeesde als een race-autootje door de bosjes zonder enige controle te hebben over zijn veel te grote oren, slurf en staart. Het was simpelweg fantastisch om op deze manier één te zijn met het grootste landzoogdier ter wereld en daarnaast onderdeel te zijn van een kudde met familiebanden waar wij nog iets van kunnen leren. Na 1,5 uur ‘hobbelen’ kwam helaas het eindpunt in zicht en moesten Anna en ik afscheid nemen. Bij het eindpunt was helaas geen platform om af te stappen, maar de olifanten waren aangeleerd om te gaan zitten of liggen. Anna vond dat laatste wel wat en ik kan je zeggen dat het een aardige klus is om veilig van een olifant af te komen die gaat liggen! Vervolgens gingen alle ‘olifanten zadels’ en dekens af en mochten de dieren het park in, dat werd afgetrapt met een heerlijk modderbad dat we met tranen in onze ogen hebben mogen aanschouwen! Prachtig, Prachtig, Prachtig! Ik denk dat foto’s genoeg zeggen, als is het onmogelijk te beschrijven hoe het voelt om op zo’n prachtig dier te zitten.
Na deze prachtige ervaring hadden we geen tijd om alles te laten bezinken, want het was tijd voor onze volgende afspraak! Een paar weken terug hebben een Nederlands stel ontmoet dat eigenaar is van één van de buurparken van Welgevonden: Kololo Game Reserve. Ondanks dat zij ondertussen alweer in Nederland zijn, waren we van harte welkom om hun park te komen bezoeken op onze vrije dag én, zelfs nog beter, om gebruik te maken van het zwembad! We werden vriendelijk ontvangen en kregen een rondleiding langs alle faciliteiten waar we gebruik van mochten maken en we voelden ons voor het eerst de toerist in Zuid Afrika. We besloten eerst een mountainbike tocht te maken (Kololo Game Reserve bezit geen big five, deze tochten doen ze in Welgevonden, en fietsen tussen de bavianen, zebras en giraffen is volkomen veilig!). Na 11 km lang te hebben genoten van de Afrikaanse natuur vanaf de fiets duiken we nog even het zwembad in. Oei, wat zijn wij een bofkonten! Ook de zondag besteden we om uit te rusten en bij te komen van ons olifantenavontuur, en ik slaap zelfs uit tot half zeven (woehoe!). Rond het middaguur pikken we onze favoriete vrijwilligers op in hun kamp om met hun hun laatste zondag in het park door te brengen. We rijden één van de mooiste valleien in het park in, en genieten de hele middag vanaf de welbekende ‘broken bridge’ van de zon, het water, een drankje en later zelfs van een voorbijtrekkende kudde olifanten. Kortom, een heerlijk weekend, waarin de olifant centraal stond, waardoor we de komende week weer even vooruit kunnen!
Liefs Anouk
PS Iedereen alvast weer bedankt voor het lezen en/of de reacties! Ik weet dat er veel mensen aan me denken en meeleven en dat wordt gewaardeerd! Ik zal m’n best blijven doen om jullie mee te laten genieten van alle avonturen die deze twee Lucky bastards momenteel mee maken!
Na 6 dagen lang en hard werken in het veld, inclusief koude ochtenden met mist en regen, besluiten we het hele weekend lekker vrij te nemen om bij te komen, dat hebben we even verdiend! Op zaterdag willen we nog dichter bij de natuur te komen, en hoe kan je dat beter doen dan een tocht te maken op een Afrikaanse olifant. ‘Shambala Game Reserve’, één van de buurparken van Welgevonden organiseert deze tochten. De kudde olifanten die gebruikt wordt voor deze tour is op jonge leeftijd gered in Zimbabwe nadat hun familie was afgeslacht door stropers. Ze zijn jaren getraind om te wennen aan mensen en leven nu dus in Shambala. Per dag worden ze maximaal voor één tocht ingezet en mogen de rest van de dag in het park rondstruinen, baden in modderpoelen en bomen omduwen, kortom de dingen doen die olifanten nou eenmaal graag doen!
De drie vrijwilligers waar we het erg leuk mee kunnen vinden gingen ook mee, en we waren blij verrast om te horen dat er geen andere toeristen hadden ingetekend voor de tour. We waren dus maar met z’n vijven en zouden allemaal een eigen olifant krijgen! Om zes uur ’s ochtends werden we vanaf de gate van Shambala door een ranger naar een groot platform in het park gebracht. De vijf olifanten waarop we reden, twee mannetjes en drie vrouwtjes, waren allemaal volwassen dieren, maar hun jongen die bij de kudde horen lopen ook gewoon mee. De jongste fant was net geen drie maanden oud en toen die de berg over kwam rennen richting platform smolten we allemaal. Eén voor één kwamen de olifanten langs het platform lopen zodat wij op konden stoppen. Mijn olifant heette Anna en werd bereden door Ranger William. Anna was een volwassen, zeer vriendelijke olifant die ook twee jongen om haar heen had lopen. Anna had alleen één ‘vervelend’ trekje en dat was dat ze nogal graag at. Regelmatig liepen we dus vanuit het rijtje olifanten omdat mevrouw even een heuveltje op moest om wat boomtakken mee te sleuren voor onderweg. Haar twee jongen volgden vrolijk, die dan vervolgens bleven eten bij de boom, waarop moeder Anna dan weer netjes wachtte! Gelukkig hadden we ook een ranger op de grond die haar af en toe even een porretje in de goede richting gaf. Anna was de één na laatste olifant in de rij wat betekende dat ik bijna iedereen voor me had en daar dus van mocht genieten. Voor de kleine Sambuck, dat ‘little chief’ betekent, was fantastisch: Hij sjeesde als een race-autootje door de bosjes zonder enige controle te hebben over zijn veel te grote oren, slurf en staart. Het was simpelweg fantastisch om op deze manier één te zijn met het grootste landzoogdier ter wereld en daarnaast onderdeel te zijn van een kudde met familiebanden waar wij nog iets van kunnen leren. Na 1,5 uur ‘hobbelen’ kwam helaas het eindpunt in zicht en moesten Anna en ik afscheid nemen. Bij het eindpunt was helaas geen platform om af te stappen, maar de olifanten waren aangeleerd om te gaan zitten of liggen. Anna vond dat laatste wel wat en ik kan je zeggen dat het een aardige klus is om veilig van een olifant af te komen die gaat liggen! Vervolgens gingen alle ‘olifanten zadels’ en dekens af en mochten de dieren het park in, dat werd afgetrapt met een heerlijk modderbad dat we met tranen in onze ogen hebben mogen aanschouwen! Prachtig, Prachtig, Prachtig! Ik denk dat foto’s genoeg zeggen, als is het onmogelijk te beschrijven hoe het voelt om op zo’n prachtig dier te zitten.
Na deze prachtige ervaring hadden we geen tijd om alles te laten bezinken, want het was tijd voor onze volgende afspraak! Een paar weken terug hebben een Nederlands stel ontmoet dat eigenaar is van één van de buurparken van Welgevonden: Kololo Game Reserve. Ondanks dat zij ondertussen alweer in Nederland zijn, waren we van harte welkom om hun park te komen bezoeken op onze vrije dag én, zelfs nog beter, om gebruik te maken van het zwembad! We werden vriendelijk ontvangen en kregen een rondleiding langs alle faciliteiten waar we gebruik van mochten maken en we voelden ons voor het eerst de toerist in Zuid Afrika. We besloten eerst een mountainbike tocht te maken (Kololo Game Reserve bezit geen big five, deze tochten doen ze in Welgevonden, en fietsen tussen de bavianen, zebras en giraffen is volkomen veilig!). Na 11 km lang te hebben genoten van de Afrikaanse natuur vanaf de fiets duiken we nog even het zwembad in. Oei, wat zijn wij een bofkonten! Ook de zondag besteden we om uit te rusten en bij te komen van ons olifantenavontuur, en ik slaap zelfs uit tot half zeven (woehoe!). Rond het middaguur pikken we onze favoriete vrijwilligers op in hun kamp om met hun hun laatste zondag in het park door te brengen. We rijden één van de mooiste valleien in het park in, en genieten de hele middag vanaf de welbekende ‘broken bridge’ van de zon, het water, een drankje en later zelfs van een voorbijtrekkende kudde olifanten. Kortom, een heerlijk weekend, waarin de olifant centraal stond, waardoor we de komende week weer even vooruit kunnen!
Liefs Anouk
PS Iedereen alvast weer bedankt voor het lezen en/of de reacties! Ik weet dat er veel mensen aan me denken en meeleven en dat wordt gewaardeerd! Ik zal m’n best blijven doen om jullie mee te laten genieten van alle avonturen die deze twee Lucky bastards momenteel mee maken!
-
29 November 2011 - 06:21
Lisa:
uitslapen tot half zeven?! hoe laat worden jullie normaal wakker? :s
maar verder klinkt het wederom super! -
29 November 2011 - 09:11
Maite:
Wauw wat super gaaf zeg!!! :-) En echt mooie foto's! Lijkt me heerlijk om een weekend lekker uit te rusten en te genieten van de mooie natuur, dieren en het zwembad natuurlijk. Ik hoop dat alles met het onderzoek ook goed loopt. Geniet ervan!
xxx Maite -
29 November 2011 - 10:47
Nicole:
Wat ben jij een bofkont zeg! Geweldig! -
29 November 2011 - 11:32
Opa En Oma:
Heel fijn voor jouw en voor ons leuk om zo alles te zien waar je bent
Opie en Omie -
29 November 2011 - 12:03
Patricia:
jeetje wat een verhaal weer. Elke keer weer een verrassing wat je hebt meegemaakt. -
29 November 2011 - 12:15
Lyda:
Wat een bofkont! Je moet je wel heel erg gelukkig voelen zo. -
29 November 2011 - 13:28
Silvia:
WAUW!! En .... kan nie fietse nie, of viel het wel mee na een maand?! Liefs! -
29 November 2011 - 14:11
H&F:
Stom. Had mijn verhaal hier moeten zetten. Kijk even onder je verhaal van 22/11. Dan snap je het.
Veel succes de laatste weken in ZA !.
Hans. -
29 November 2011 - 15:44
Wim, Veronica,Michel:
Hoi Anoek!
Mooie verslag uit een mooi land! Geniet met volle teugen en ja je haalt bij ons prachtige herinneringen op uit de tijd dat we in Zimbabwe en Zambia rond trokken! We kunnen je tranen die opwellen bij het zien van al dat mooie dierenleven als geen ander begrijpen.
Anderen kunnen helaas alleen maar inbeeldingen krijgen want een oud gezegde is voor jou waarheid n.l
Reizen.......je kunt er duizend foto's over zien...je kunt er honderd boeken over lezen.....maar je kan het nooit zo ervaren als je eigen ogen het hebben gezien.
En nog bedankt voor het apie!!!
liefs van ons en pas goed op jezelf want het zijn en blijven wilde dieren.
Liefs van ons! -
29 November 2011 - 17:19
Hennie:
Wat een verhaal! Kan je zo'n kleintje niet mee naar huis meenemen....
Ze zijn zo schattig. -
29 November 2011 - 18:16
Frans:
Je bent toch niet lui aan het worden he ;-). Super verhaal weer en we rijden als het ware met je mee!! We kunnen nie wagte nie om al fotoos kijk. Hopelijk kunnen we snel weer een keertje skypen. Giant hug dit keer. -
30 November 2011 - 15:27
Inge:
Waaauuuw Anouk, wat een geweldige verhalen! Wat word ik daar jaloers van zeg! Geniet nog lekker verder!
Groetjes uit Rotterdam :) -
02 December 2011 - 21:07
Talitha:
Nou, ik hoef niet te vragen hoe het met je gaat!!! ;) Met zulke verhalen kan het niet anders dan dat het fantastisch gaat met je!!! Veel plezier en succes verder!!!
Heel veel liefs xx Talitha -
03 December 2011 - 14:36
Carolien:
Lucky bastards indeed!!
Wauw wat ben ik blij voor je meid. Top top top.
x -
18 December 2011 - 16:29
Kayleigh:
Mijn reacties zijn wat laat, maar desondanks, wauww!!! Wat een ongelofelijke verhalen, echt te gek. Heel mooi om te lezen wat je daar allemaal doet en wat een mooie foto's!
Liefs, Kayleigh
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
