Huisdieren en wilde dieren.
Door: Anouk
Blijf op de hoogte en volg Anouk
06 December 2011 | Zuid-Afrika, Vaalwater
Lieve allemaal,
Ik zit met m’n laptop op schoot buiten, te genieten van de lucht die de meest uiteenlopende kleuren vertoont, voordat hij straks helemaal donker kleurt. De krekeltjes doen hun werk al en in de verte hoor ik nog wat vogels naar elkaar zingen. Gnoes en impalas zijn vanmiddag al gepasseerd. Om me heen dartelt de dikke, nieuwsgierige hagedis die op ons terras woont en in de boom zie ik die mooie hagedis met die blauwe kop zitten. In de keuken hoor ik geritsel, dat niets anders kan zijn dan onze huismuis. Degene die nog steeds leeft ten minste.. De afgelopen weken zijn de spullen in het huis, van zeep tot thermoskannen, geterroriseerd door een grote dikke muis. Eén van haar jongen liep op een avond blind en doelloos door de keuken. We hebben hem gered en buiten gezet waar we hem wonderbaarlijk nog twee dagen hebben zien klauteren en klimmen, nog steeds blind, maar waarschijnlijk heeft hij het uiteindelijk toch met de dood moeten bekopen. Waarschijnlijk per ongeluk het hol van de ‘spitting cobra’ ingekropen die in de tuin woont. Fijne beesten zijn dat, die spugen in je ogen en dan ben je met tien minuten blind. Kobus heeft hem (of haar) één keer buiten gezien op ons terras, maar voor ons staat de teller gelukkig nog op nul. Muisje-nooit-genoeg is uiteindelijk door Kobus gevangen en leeft verder in de muizenhemel. En dan hebben we nog de eekhoorntjes die in de bomen rond het huis wonen, waar we soms een glimp van opvangen en waarvan ik er net één het dak op zag gaan. Als het zo donker wordt zullen de twee vleermuizen weer om ons huis vliegen en komt vanzelfsprekend die oranje kikker over het terras springen. En als dan de lichten binnen aangaan komen m’n favorieten ‘huisdieren’ te voorschijn: de twee gekko’s die aan de buitenkant van ons slaapkamerraam wonen. Wanneer de lichten in onze kamer aangaan en alle vliegen, sprinkhanen, libellen, etc. aan de buitenkant van ons raam vastgeplakt zitten is het smullen voor hen!! Maar goed, dat wilde ik eigenlijk allemaal niet vertellen.. Na een heerlijk weekend vorige week was het maandag weer afzien om aan de slag te gaan. Want naast zwemmen, olifant rijden, BBQen, neushoorns vangen zou je bijna vergeten dat we wekelijks zo’n 5 tot 6 dagen aan ons onderzoek besteden. We hebben de eerste maand aardig hard gewerkt. Maar waar waren we ook alweer mee bezig? We zijn geïnteresseerd in de voedingsstoffen die in het park voor de herbivoren (vooral zebra en gnoe) beschikbaar zijn. Irene en ik kijken beide naar andere voedingsstoffen en andere locaties in het park, maar onze methoden komen min om meer overeen. In de eerste maand hebben we hard gewerkt en twee onderdelen al afgevinkt: we hebben vegetatie, dus grassen, en bodem verzameld op verschillende plekken in het park (voor elk van ons zo’n 50 tot 70 plaatsen en op elke plaats moeten meerdere samples genomen worden, dus en binnen een park van 35.000 hectare een hoop werk). Maar goed nieuws: dat is allemaal al af! Bij onze overige onderdelen komt er iets meer ‘dier’ bij kijken. Zo verzamel ik voor mijn onderzoek oa dierlijk weefsel, zoals bloed en lever. De dieren worden echter niet voor dit doel gedood, dus ik moet het hebben van dieren die net gedood zijn door de roofdieren of van dieren die door de dierenarts behandeld worden zodat er bijvoorbeeld bloed afgenomen kan worden. Vorige week had ik geluk en mochten we mee met André en Kobus om vers dierlijke weefsel te verzamelen. Er zitten twee mannetjes leeuwen in een omheind gedeelte in het park omdat zij binnenkort verkocht zullen worden. Er zijn hier echter geen andere dieren en dus wordt er af en toe een impala of gnoe voor ze geschoten als maaltijd. Vorige week stond er dus gnoe op het menu en zou ik mijn kans krijgen m’n samples te verzamelen! << Voor iedereen met een zwakke maag of een net volgegeten maag, sla het volgende stuk maar even over >> Behoorlijke spannend allemaal! We rijden wat rond in André’s bakkie, totdat we voorbij de juiste gnoe hebben gevonden, een mannetje van 1,5 jaar oud. André schiet het dier in z’n kop en wanneer we met de auto dicht bij het dier zijn is hij al dood. Dat gaat sneller dus dan een aanval van een leeuw en hou mezelf maar voor dat het fantastisch is dat hij opgeofferd is voor de wetenschap. We tillen gnoelief in het bakkie en rijden door richting de leeuwen die verderop in het park zitten. Even naast het verblijf stoppen we en worden de messen geslepen. Binnen no time drukt Kobus een nier in de handen van Irene, moet ik opschieten met m’n haar samples nemen en ja hoor daar komt de lever al naar buiten. Dat heeft hij vaker gedaan dus. Ik praat het er nu over alsof het de normaalste zaak van de wereld was, maar het was vooral heel mooi en interessant om mee te maken. Kobus is daarnaast erg gedreven hierin, wat simpelweg betekent dat de klus met tien minuten geklaard is en er bijna geen bloed gevloeid is. Foto’s op aanvraag terug in NL te bewonderen!Vervolgens is het etenstijd! André vraagt Irene en mij plat in het bakkie te gaan liggen zodat de leeuwen ons niet zien als we het verblijf in rijden. Het zweet breekt ons uit: gaat hij nou echt achteruit bij de joekels naar binnen rijden?? En dan maar hopen dat ze de opengereten wildebeest eerst zien en niet ons daar achter zien liggen! Ik begin acuut de theme van Jurrasic Parc te neurien en Irene geeft toe een prachtig leven gehad te hebben.. Godzijdank zit er een sluissysteem in het verblijf en blijven we alsnog één deur verwijderd van de leeuwen! Vervolgens rijden we even langs het hek en mogen, al liggend, de leeuwen ook even aanschouwen. Ze zijn prachtig: ontzettend groot en onbeschrijfelijk mooi! We zijn er stil van!
Het andere onderdeel van ons onderzoek had maandag de officiële aftrap en is persoonlijk mijn favoriet: mest van zebra’s en gnoes verzamelen!! En niet zomaar mest, nee dit moet verse mest zijn. Dit betekent simpelweg dat we de kuddes volgen in een bepaald gebied, ze vanuit de auto observeren net zo lang totdat we zien doen waar we voor gekomen zijn, en kunnen dan het veld in om de nog heerlijk dampende mest te verzamelen. Gelukkig zijn zowel de gnoes als de zebras vluchtdieren dat simpelweg betekent dat ze er vandoor gaan als we dichter dan 15 meter in de buurt komen. Alsnog gaat dit alles uiteraard zeer beheerst en respectvol naar de dieren toe. Helaas leek Afrika afgelopen week iets te veel op NL, wat inhield dat we koude dagen gehad hebben met hier en daar zelfs wat regen. Dit betekent nog steeds dat het 18 tot 20 graden is, maar in vergelijking met de 40 graden die het normaal is, is dat best fris! Net als wij, zijn de dieren ook chagerijnig, willen niet eten en er wordt dus ook niet gepoept. Geen goede week dus voor onze mestverzameling, maar niets aan te doen. Woensdagavond hebben we echter even een uitje. De groep vrijwilligers vertrekt na een maand werken in het park weer naar huis en we zijn uitgenodigd voor een afscheidsetentje. Twee van hen blijven tot na oud&nieuw, waaronder de Zweedse Adam die tot de ‘fantastic four’ behoort waar we vaak mee zijn opgetrokken. We zullen de rest missen! Ondanks het gemopper over de regen genieten we nog elke dag van al het moois om ons heen. Ik zal wat mooi plaatjes bijvoegen!
Ik ben ondertussen naar binnen verhuisd, aangezien de kikker over m’n voet kroop, m’n lapotop scherm zwart is van de vliegjes en ik liever geen spitting cobra aantref. Vanuit de slaapkamer kijk ik naar het raam waar de insecten één voor één ten prooi vallen aan de gebroeders gekko. Poeh, wat zal het straks weer wennen zijn om twee konijnen en een hond om me heen te hebben!!
Liefs Anouk
Ik zit met m’n laptop op schoot buiten, te genieten van de lucht die de meest uiteenlopende kleuren vertoont, voordat hij straks helemaal donker kleurt. De krekeltjes doen hun werk al en in de verte hoor ik nog wat vogels naar elkaar zingen. Gnoes en impalas zijn vanmiddag al gepasseerd. Om me heen dartelt de dikke, nieuwsgierige hagedis die op ons terras woont en in de boom zie ik die mooie hagedis met die blauwe kop zitten. In de keuken hoor ik geritsel, dat niets anders kan zijn dan onze huismuis. Degene die nog steeds leeft ten minste.. De afgelopen weken zijn de spullen in het huis, van zeep tot thermoskannen, geterroriseerd door een grote dikke muis. Eén van haar jongen liep op een avond blind en doelloos door de keuken. We hebben hem gered en buiten gezet waar we hem wonderbaarlijk nog twee dagen hebben zien klauteren en klimmen, nog steeds blind, maar waarschijnlijk heeft hij het uiteindelijk toch met de dood moeten bekopen. Waarschijnlijk per ongeluk het hol van de ‘spitting cobra’ ingekropen die in de tuin woont. Fijne beesten zijn dat, die spugen in je ogen en dan ben je met tien minuten blind. Kobus heeft hem (of haar) één keer buiten gezien op ons terras, maar voor ons staat de teller gelukkig nog op nul. Muisje-nooit-genoeg is uiteindelijk door Kobus gevangen en leeft verder in de muizenhemel. En dan hebben we nog de eekhoorntjes die in de bomen rond het huis wonen, waar we soms een glimp van opvangen en waarvan ik er net één het dak op zag gaan. Als het zo donker wordt zullen de twee vleermuizen weer om ons huis vliegen en komt vanzelfsprekend die oranje kikker over het terras springen. En als dan de lichten binnen aangaan komen m’n favorieten ‘huisdieren’ te voorschijn: de twee gekko’s die aan de buitenkant van ons slaapkamerraam wonen. Wanneer de lichten in onze kamer aangaan en alle vliegen, sprinkhanen, libellen, etc. aan de buitenkant van ons raam vastgeplakt zitten is het smullen voor hen!! Maar goed, dat wilde ik eigenlijk allemaal niet vertellen.. Na een heerlijk weekend vorige week was het maandag weer afzien om aan de slag te gaan. Want naast zwemmen, olifant rijden, BBQen, neushoorns vangen zou je bijna vergeten dat we wekelijks zo’n 5 tot 6 dagen aan ons onderzoek besteden. We hebben de eerste maand aardig hard gewerkt. Maar waar waren we ook alweer mee bezig? We zijn geïnteresseerd in de voedingsstoffen die in het park voor de herbivoren (vooral zebra en gnoe) beschikbaar zijn. Irene en ik kijken beide naar andere voedingsstoffen en andere locaties in het park, maar onze methoden komen min om meer overeen. In de eerste maand hebben we hard gewerkt en twee onderdelen al afgevinkt: we hebben vegetatie, dus grassen, en bodem verzameld op verschillende plekken in het park (voor elk van ons zo’n 50 tot 70 plaatsen en op elke plaats moeten meerdere samples genomen worden, dus en binnen een park van 35.000 hectare een hoop werk). Maar goed nieuws: dat is allemaal al af! Bij onze overige onderdelen komt er iets meer ‘dier’ bij kijken. Zo verzamel ik voor mijn onderzoek oa dierlijk weefsel, zoals bloed en lever. De dieren worden echter niet voor dit doel gedood, dus ik moet het hebben van dieren die net gedood zijn door de roofdieren of van dieren die door de dierenarts behandeld worden zodat er bijvoorbeeld bloed afgenomen kan worden. Vorige week had ik geluk en mochten we mee met André en Kobus om vers dierlijke weefsel te verzamelen. Er zitten twee mannetjes leeuwen in een omheind gedeelte in het park omdat zij binnenkort verkocht zullen worden. Er zijn hier echter geen andere dieren en dus wordt er af en toe een impala of gnoe voor ze geschoten als maaltijd. Vorige week stond er dus gnoe op het menu en zou ik mijn kans krijgen m’n samples te verzamelen! << Voor iedereen met een zwakke maag of een net volgegeten maag, sla het volgende stuk maar even over >> Behoorlijke spannend allemaal! We rijden wat rond in André’s bakkie, totdat we voorbij de juiste gnoe hebben gevonden, een mannetje van 1,5 jaar oud. André schiet het dier in z’n kop en wanneer we met de auto dicht bij het dier zijn is hij al dood. Dat gaat sneller dus dan een aanval van een leeuw en hou mezelf maar voor dat het fantastisch is dat hij opgeofferd is voor de wetenschap. We tillen gnoelief in het bakkie en rijden door richting de leeuwen die verderop in het park zitten. Even naast het verblijf stoppen we en worden de messen geslepen. Binnen no time drukt Kobus een nier in de handen van Irene, moet ik opschieten met m’n haar samples nemen en ja hoor daar komt de lever al naar buiten. Dat heeft hij vaker gedaan dus. Ik praat het er nu over alsof het de normaalste zaak van de wereld was, maar het was vooral heel mooi en interessant om mee te maken. Kobus is daarnaast erg gedreven hierin, wat simpelweg betekent dat de klus met tien minuten geklaard is en er bijna geen bloed gevloeid is. Foto’s op aanvraag terug in NL te bewonderen!Vervolgens is het etenstijd! André vraagt Irene en mij plat in het bakkie te gaan liggen zodat de leeuwen ons niet zien als we het verblijf in rijden. Het zweet breekt ons uit: gaat hij nou echt achteruit bij de joekels naar binnen rijden?? En dan maar hopen dat ze de opengereten wildebeest eerst zien en niet ons daar achter zien liggen! Ik begin acuut de theme van Jurrasic Parc te neurien en Irene geeft toe een prachtig leven gehad te hebben.. Godzijdank zit er een sluissysteem in het verblijf en blijven we alsnog één deur verwijderd van de leeuwen! Vervolgens rijden we even langs het hek en mogen, al liggend, de leeuwen ook even aanschouwen. Ze zijn prachtig: ontzettend groot en onbeschrijfelijk mooi! We zijn er stil van!
Het andere onderdeel van ons onderzoek had maandag de officiële aftrap en is persoonlijk mijn favoriet: mest van zebra’s en gnoes verzamelen!! En niet zomaar mest, nee dit moet verse mest zijn. Dit betekent simpelweg dat we de kuddes volgen in een bepaald gebied, ze vanuit de auto observeren net zo lang totdat we zien doen waar we voor gekomen zijn, en kunnen dan het veld in om de nog heerlijk dampende mest te verzamelen. Gelukkig zijn zowel de gnoes als de zebras vluchtdieren dat simpelweg betekent dat ze er vandoor gaan als we dichter dan 15 meter in de buurt komen. Alsnog gaat dit alles uiteraard zeer beheerst en respectvol naar de dieren toe. Helaas leek Afrika afgelopen week iets te veel op NL, wat inhield dat we koude dagen gehad hebben met hier en daar zelfs wat regen. Dit betekent nog steeds dat het 18 tot 20 graden is, maar in vergelijking met de 40 graden die het normaal is, is dat best fris! Net als wij, zijn de dieren ook chagerijnig, willen niet eten en er wordt dus ook niet gepoept. Geen goede week dus voor onze mestverzameling, maar niets aan te doen. Woensdagavond hebben we echter even een uitje. De groep vrijwilligers vertrekt na een maand werken in het park weer naar huis en we zijn uitgenodigd voor een afscheidsetentje. Twee van hen blijven tot na oud&nieuw, waaronder de Zweedse Adam die tot de ‘fantastic four’ behoort waar we vaak mee zijn opgetrokken. We zullen de rest missen! Ondanks het gemopper over de regen genieten we nog elke dag van al het moois om ons heen. Ik zal wat mooi plaatjes bijvoegen!
Ik ben ondertussen naar binnen verhuisd, aangezien de kikker over m’n voet kroop, m’n lapotop scherm zwart is van de vliegjes en ik liever geen spitting cobra aantref. Vanuit de slaapkamer kijk ik naar het raam waar de insecten één voor één ten prooi vallen aan de gebroeders gekko. Poeh, wat zal het straks weer wennen zijn om twee konijnen en een hond om me heen te hebben!!
Liefs Anouk
-
06 December 2011 - 12:11
Lidia:
Prachtig! Je begint echt een volleerd schrijfster te worden ;) Om over de foto's nog maar te zwijgen. Ik ga duimen voor beter weer daar, al vind ik dat je het woord chagerijnig niet in de mond mag nemen als je in Afrika zit in zo'n prachtige omgeving ;) Succes en veel plezier daar!
XX -
06 December 2011 - 12:17
Caro:
Jeetje wat gaaf zeg.. Elke keer denk ik dat het niet spectaculairder kan, maar ja hoor! Je krijgt het toch weer voor elkaar! ;) Blijf vooral genieten! (Ook van je marsepein..:)) Liefs! X -
06 December 2011 - 12:20
Lyda:
Ja, als het je in de wetenschap niet bevalt kun je altijd nog schrijfster worden; was weer heerlijk wakker worden: koffie en verhaaltje van Anouk! -
06 December 2011 - 13:12
Maite:
Hey Anouk! Alweer zo'n geweldig verhaal :-) Volgens mij gaat er daar geen dag voorbij dat er niets gebeurd. Echt super gaaf! Ook mooi dat het vordert met jullie onderzoek! Zet hem op!
Liefs Maite -
06 December 2011 - 14:12
Nicole:
Ik zit met mn laptop op schoot, het is buiten bijna 5 graden. Ik kijk door het raam en zie een koolmeesje vliegen. Bij de buren sluipt een kat door de tuin. Ik zet m'n laptop aan -zonder insecten eromheen, open m'n mailbox en m'n hart maakt een sprongetje van vreugde: Anouk heeft weer een update!! Verheug me altijd weer op je verhalen! Ik laat me lkkr meeslepen en verbeeldt me dat ik daar ben! Ik ben allerlei creatieve manieren aan het bedenken om geld in te zamelen zodat ik toch jouw kant op kan om het met eigen ogen te mogen aanschouwen! Damn.. ben bang dat ik het toch met de verhalen en foto's zal moeten doen! Gelukkig zijn de foto's erg mooi en de verhalen leuk geschreven! :) Veel plezier moppie! Succes! Xx -
06 December 2011 - 16:59
Wim, Veronica,Michel:
Hoi Anoek!
Als je uitgekeken bent op poep en slachten ligt er vast een carriere als schrijfster voor je open!
Leuk geschreven....denk eena aan een boek......stage in een bakkie!
Maar goed dat jij...ni ben afklim van die bakkie bij de leeuwen, mooie avonturen weer deze keer!
Laat elke dag een herinnering bij je achterblijven.
Maar gun die viervoeterige vriendjes van je daar geen geen....happie Anouk!
Pas goed op je zelf en de mensen met wie je werkt.
Wachten weer op je volgende verhaal
Liefs van ons -
08 December 2011 - 18:19
Kim:
Wat een mooi verhaal Nouk!! Ik zag het zo voor me!! Uiteraard ben ik zeer geïnteresseerd in de foto's van de gnoe;)
Geniet maar van de 18 graden daar;)
dikke kus! -
08 December 2011 - 19:03
Silvia:
Inderdaad, een schrijfster in spe!! Echt genieten van je prachtige verhaal en de beelden erbij komen vanzelf! Blijf je bewust dat je iets heel bijzonders meemaakt daar! en wij met jou! Big hug!!! -
08 December 2011 - 20:02
Frans:
"The Big Five and the Fantastic Four" : potentiele namen genoeg dus voor je boek in spe. Super om te lezen hoe je de normale dagdagelijkse beleeft. Althans voor jou normaal... ;-).
Inmiddels stormt het hier windkracht 9. Dat betekend de schotel in Ter Apel van het dak gewaaid is en dat kleine kinderen zo'n beetje uit je handen waaien, kortom alle begrip dat het met 18-20 graden een beetje behelpen is!
Big hug Lieverd & take care!!! -
08 December 2011 - 21:13
Ronald En Esther:
Wat een geweldige verhalen. Leuk om op de hoogte te bljven van al je -welhaast fantastische - ervaringen! Hier alleen verse mest van poesjes en Silke...liefs van ons allemaal x -
18 December 2011 - 16:42
Kayleigh:
Wauw echt alweer zo'n mooi verhaal, alhoewel ik toch wel een beetje moeite had met het schieten van een gnoe voor de leeuwen, maar inderdaad het is o.a. voor de wetenschap zullen we maar zeggen! Echt mooie foto's ook weer, vooral die jonge zebra echt gaaf. Geniet nog lekker daar! x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
