De eerste dagen...

Vrijdagavond sloten we de dag vol vergaderingen en rondleidingen af met een etentje met de Vlamingen en David bij een gezellig tentje. De Vlaamsche Bourgondiërs weten wel wat lekker eten is en ik word dus goed volgestopt met de hele Spaanse keuken. Op de vraag wat ik er van vind heb ik maar niet gezegd dat m’n smaakpapillen tijdelijk even niet werken dankzij m’n verkoudheid :), maar wat ik er van proef is heerlijk!
Zaterdagochtend begin ik aan m’n eerste dag in de ‘baby station’. Ik word om kwart voor zes ’s ochtends bij de personeelsingang van de dierentuin verwacht en dat betekent dat om vijf uur de wekker gaat. En eerlijk gezegd word ik niet heel blij van het idee dat dit straks meer regel dan uitzondering is. In het donker probeer ik de keuken te vinden zonder al te veel licht aan te zetten en herrie te maken, maar dat is niet makkelijk in een huis waarin alles open is :-s Gelukkig slaat de hond niet aan en kom ik rond kwart voor zes hijgend en puffend boven op de berg aan bij de personeelsingang. Ik word daar opgevangen door Isa, een vriendelijke, temperamentvolle Spaanse dame, waarmee ik de ochtend shift zal doen. Met m’n woordenboek op zak word ik bekend gemaakt in het baby station. Er zitten momenteel zo’n 40 jonge papagaaien variërend van 1 dag oud tot een paar maanden oud. Er zijn nu al vijf jongen bij die voor mijn onderzoek gebruikt gaan worden en de komende tijd zullen er steeds meer eieren uitkomen. Mijn proef begint pas als de jongen 10 dagen oud zijn, dus ik kan eerst even mee kijken over Isa haar schouder. Daar denkt ze zelf heel anders over en na vijf minuten word ik opgedragen alle papagaaitjes te wegen, zodat zij ze eten kan geven. Aan het begin ben ik als de dood dat ik die kleine naakte, kwetsbare, krijsende papagaaitjes fijn knijp, maar al snel heb ik het onder de knie en doe ik alsof ‘papagaaien wegen’ de meest normale zaak van de wereld is. Vooral de ouderen dieren die al bijna een halve kilo wegen is een makkie, al is het even oppassen voor de vingers! Ondertussen klets ik een eind weg met Isa. Als ik me goed concentreer en af en toe even de tijd neem om in m’n woordenboekje te bladeren komen we wonderbaarlijk eigenlijk best een eind qua communicatie. Mijn grammatica zal een drama zijn, aangezien ik er meestal wat Frans tegen aangooi, maar door alleen het gebruik van zelfstandige naamwoorden begrijpt ze me meestal al.
Om half negen gaat het park open en komen de eerste bezoekers langs het baby station. Door een glazen pui kunnen de bezoekers ons zien wegen en voeren en er wordt aardig wat gefotografeerd. Heb altijd al eens in de spotlights willen staan :)
Om 10u zit het eerste deel van de werkdag erop, maar in overleg met David neem ik de rest van de dag vrij aangezien ik nog steeds als een griepkanon rondkuch en snotter. Ik neem nog wel even de tijd om een rondje door het park te lopen en word daar toch wel even stil van. Het ene verblijf is nog mooier dan het andere en ze lijken elkaar allemaal te willen overtreffen: witte tijgers met palmbomen en een joekel van een helder zwembad, een bachelor groep van meerdere imposante ‘silverbacks’ die elkaar over een gevallen boomstronk voor een waterval achtervolgen, een pinguïn kolonie van 300 keizerpinguïns, etc. En ook zie ik het voor het eerst een orka in levende lijven dat best wel veel indruk op me maakt. Voor alle fans: ik heb Morgan nog niet kunnen vinden en wacht nog even het juiste moment af voordat ik iemand hierover ga lastig vallen!
Ik lunch voor de verandering nog eens met de Vlaamsche mannen (ik denk dat ik nu alle eettentjes van Puerto de la Cruz wel gezien heb!) om wat laatste puntjes te bespreken. Vanuit het terras kijken we uit over de boulevard van de stad en de daarbij horende stranden waar het goed druk is. Vervolgens is het voor de mannen weer tijd om terug te gaan richting vliegveld en moet ik het dus allemaal zelf gaan waarmaken.
Zondag is het Moederdag in Spanje en dit wordt in m’n gastgezin met een lekker lunch gevierd waarbij ook alle kinderen en kleinkinderen aanwezig zijn. Eén zoon spreekt goed Engels en zou kan ik even het één ander kortsluiten wat ik daarvoor niet goed begrepen heb. Ze bieden me ook aan om te helpen een fiets te zoeken en wordt vervolgens ook nog op sleeptouw genomen naar het centrum van de stad. Fijn dat ik zo word opgenomen in de familie, ondanks dat ik ze vaak echt niet versta geeft dat wel een heel fijn gevoel!
Vanochtend begin ik weer om zes uur. Zowel het werk als de communicatie loopt een alweer een stuk soepeler. We zijn met z’n drieën plus een stagiËre, dus we werken lekker door. Om negen uur is het meeste al gedaan en het laatste uur mag ik mee de grote volières in om de volwassen papagaaien te voeren. De meeste zijn met de hand groot gebracht en dus mensen gewend. Na enige tijd wen ik er dus aan dat er af en toe tijdens het schoonmaken een papagaai op m’n rug of schouder landt en vrolijk in m’n oor kwettert. Morgen wordt het voer vanuit België in de dierentuin geleverd en woensdag zullen we officieel met de test gaan beginnen! Spannend!
Bedankt weer voor alle lieve reacties, ook die van de beestenbende :)!
Liefs vanuit Tenerife